In 1988 presenteerde de Franse groep het laatste model met cijferaanduiding. Renault 19 wagens werden gemaakt in fabrieken in Frankrijk en Duitsland tot 1995. De productie werd vervolgens overgebracht naar Argentinië, waar deze tot 2000 verder ging. Het erg aantrekkelijke maar lichtjes hoekige uiterlijk, dat werd ontworpen in samenwerking met de welgekende ontwerpstudio ItalDesign, werd een opvallend kenmerk van het model.

In november 1984 ontwikkelde de groep het X53-project. Het doel was een auto te creëren die comfort, veiligheid en bruikbaarheid samen bracht. Het resultaat van het project was de Renault 19, die al gauw populariteit verwierf, en in 1982 de titel kreeg van "Europese auto van het jaar".

De verbeterde aerodynamische weerstandcoëfficiënt van 0,31 was een gevolg van de samenwerking tussen de ontwerpers van de Renault groep en Giorgetto Giugiaro.

De wagen werd voorgesteld in vier carrosserietypes: drie- en vijfdeurs hatchbacks, een cabriolet en een sedan. De sedan kreeg de naam Chamade.

Renault 19 cabriolet verschilde met zijn leeftijdsgenoten door het gebrek aan een boog voor passieve veiligheid. Dankzij deze opmerkelijke verandering van een gebruikelijk exterieur van een cabriolet, werd de wagen meer esthetisch en stijlvol.

Het gewijzigde model werd voorgesteld in 1992. Verschillen tussen de twee generatie konden met het blote oog worden opgemerkt. Het uiterlijk van de wagen werd moderner en eleganter. De koplampen stonden schuin, en er was een radiatorgrille aanwezig. De bumpers, zowel vooraan als achteraan, werden geschilderd in het kleurenpalet van de carrosseriekleur, wat hen expressiever maakte. Het aanbod aan verschillende carrosserietypes bleef onveranderd.

Hetzelfde jaar ontving de auto de prijs "Het Gouden Stuur" door de Duitse edities Auto Bild en Bild am Sonntag.