Deze auto werd geproduceerd door het bedrijf Renault van 1978 tot 1986. In totaal werd er één generatie van het model voorgesteld. In het eerste jaar na uitgave, genoot de auto een enorme populariteit: in Frankrijk was het de best verkochte wagen in zijn klasse. In 1980 verscheen het Renault 18-model op de tiende plaats in de lijst van meest gekochte wagens in Groot-Brittannië.

De auto Renault 18 werd ontworpen op basis van Renault 12, die achterhaald was en veel gemeen had met de voorganger. In maart 1978 vond het officiële debuut plaats van een sedan van Renault 18 op het autosalon van Genève. In oktober 1978 werd de stationwagen gepresenteerd op het Parijse autosalon.

De wagen won snel aan populariteit dankzij de economische motoren, vrij goede hoofdspecificaties, en een uitgebreide lijst aan beschikbare opties in vele opzichten. Verwarming van de achterruit, elektrische raambediening, elektronische klok, verstelbare achteruitkijkspiegel en centrale vergrendeling werden inbegrepen in de rijkste basisuitvoering van Renault 18. Als bijkomende opties werden er klimaatregeling, koplampreinigers en een zonnedak aangeboden. Voor de afwerking werd er gebruik gemaakt van velours (in goedkopere versies stof en imitatieleder).

Het ontwerp van de wagen bleek lichtjes achterhaald vanwege de hoekige vorm van de carrosserie, rechthoekige koplampen, grote overhang vooraan en de driespaaks velgen ontleend aan de verouderde modellen.

In 1980 werd er een sportversie Renault 18 Turbo gepresenteerd op het Parijse autosalon. Er werden aluminium velgen, een spoiler achteraan en sportzetels geïnstalleerd. Bij de afwerking van Renault 18 Turbo maakte men gebruik van leder. Het was mogelijk om het Philips/Renault audiosysteem met vier luidsprekers te bestellen voor een extra bedrag.

Aan het begin van 1980 kwamen tragische gevallen als resultaat van straatraces steeds meer voor. Er kwam een noodzaak aan patrouilles op de snelwegen en straten. De Franse politie gebruikte als officiële wagens Renault 18 auto's.

In maart 1984 werd het ontwerp van Renault 18 lichtjes gemoderniseerd. De radiatorgrille werd bijgewerkt en de metalen bumpers en deurklinken werden vervangen door plastiek. De verchroomde sierlijsten werden in ondoorzichtig zwart geschilderd. Er kwam een bijgewerkt dashboard en nieuwe comfortabele zetels in de passagiersruimte. Ook de kwaliteit van de interieurafwerking ging erop vooruit.

In de reclameslogan werd Renault 18 vermeld als "de wagen met internationale vraag", waardoor de montage van deze wagens ook wereldwijd gebeurde. In Europa werd het model vervaardigd in Frankrijk, Spanje, Kroatië, Slovenië, Finland, Griekenland, Polen, Noorwegen, Zweden en Cyprus.

Renault 18 modellen werden ook buiten Europa gebouwd: in Argentinië, Australië, Colombia, Mexico, Marokko, Ivoorkust, Uruguay, Venezuela, Algerije, Indonesië, Israël, Zimbabwe, Syrië, de VS, Canada, Thailand en in Turkije. In Argentinië werd de wagen geproduceerd tot 1993.