Renault 16 is de grote hatchback voor vijf personen, geproduceerd door de Franse automaker van 1965 tot 1980. De montage van deze wagen werd uitgevoerd in fabrieken in Frankrijk en Marokko, en ook in Canada en Australië. In 1966 werd hij erkend als de beste Europese wagen en werd de eerste vertegenwoordiger van de Franse auto-industrie die deze prestigieuze prijs in de wacht sleepte. Het is de eerste hatchbackserie.

In de vroege jaren zestig richtte het bedrijf Renault er zich op de familiewagen uit te brengen om het model Renault Frégate te vervangen, die niet goed scoorde in de verkoopcijfers. Renault 16 bereikte een groot succes en werd gestaag verkocht in praktisch alle Europese landen voor de 15 jaar aan productie. Op hetzelfde moment ontwierp het bedrijf Citroën een extreem gelijkaardig model om het bestaande gat op te vullen in het gamma van Citroën. Toen ze hoorden over de release van Renault 16, annuleerde Citroën de uitgave van hun eigen model. Vanwege de vele gelijkenissen, deden er tal van geruchten over industriële spionage van Renault de ronde, maar deze werden niet bewezen.

De demonstratie van een prototype vond plaats op het Parijse autosalon in 1964. Het seriemodel Renault 16 werd in maart 1965 voorgesteld op het autosalon van Genève. De carrosserie van de nieuwe wagen was innovatief: de ontwerper Philipp Charbonneau vond een extreem succesvolle balans tussen een sedan en een stationwagen, en terwijl de term “hatchback” nog niet werd gebruikt, beschreven de journalisten hem als de grote familiewagen. Renault 16 had nog een interessante technische eigenschap. Het was het verschil in lengte tussen de linker- en rechterzijde van de wielbasis (70 mm verschil) vanwege eigenschappen van de torsiestaafvering. Het voorzag de wagen van een vlot traject, zelfs op onregelmatige wegen. Renault 16 had geen opvallende concurrentie tot 1969, toen de Austin Maxi werd uitgebracht, maar deze werd niet verdeeld buiten Groot-Brittannië.

In maart 1968 bevatte de standaarduitrusting van Renault 16 ruitenwissers met twee snelheden. Voor het eerst in de Franse auto-industrie waren er vooraan elektrisch aangedreven ruiten beschikbaar als bijkomende optie.

In 1971 kreeg Renault 16 een minimum aan wijzigingen: ronde achterlichten werden vervangen door rechthoekige, en in plaats van verchroomde afwerking aan het onderste deel van de achterdeur, werd er nu een brede zwarte strook geplaatst. In 1974 had de standaarduitvoering Renault 16, naast nieuwe motoren, elektrische aandrijving voor de voorste ramen, een centraal vergrendelingssysteem en verchroomde rails op het dak. Er werd ook een reeks aantrekkelijke bijkomende opties aangeboden - een automatische versnelling, getint glas, klimaatregeling, lederen interieurbekleding, een zonnedak, aluminium velgen en een metaalachtige kleur voor de carrosserie.

In 1980 werd de stopzetting van de productie van het model Renault 16 bekend gemaakt, en deze werd vervangen door de Renault 20 en Renault 30. In slechts 15 jaar aan productie werden er meer dan 1,8 miljoen kopieën van Renault 16 uitgebracht.